De bombardementen op Malmedy

Op 17 december 1944 naderden de Duitsers het stadje, dat continu in handen was gebleven van soldaten van de Amerikaanse 7e Pantserdivisie en de Amerikaanse 30e Infanteriedivisie. Ze zouden het echter nooit binnenvallen. Op minder dan twee kilometer van de stad, in Baugnez, doodden zij echter enkele tientallen Amerikaanse krijgsgevangenen. Toen dit verhaal bekend werd, refereerden de Engelssprekende media hier al snel aan als het Bloedbad van Malmedy. De situatie aan het front bleef instabiel, de Amerikaanse militaire staf was ervan overtuigd dat het stadje verloren was. Drie keer, op 23, 24 en 25 december, werd Malmedy aangevallen door bombardementsgroepen van de Amerikaanse luchtmacht: eerst door zes B-26 Marauders, daarna door twaalf B-24 Liberators. De derde aanval, op eerste kerstdag, werd afgebroken toen de piloten grote oranje tekens op de grond zagen, die aangaven dat er Amerikaanse troepen aanwezig waren. Het was echter te laat.

De Place Albert I, Place de Rome en Chemin-Rue in het stadscentrum waren op de eerste dag al getroffen. De verwoestingen werden steeds groter en branden verspreidden zich. De aanval van 24 december verspreidde de branden nog verder, terwijl die op 25 december de Rue du Parc en Place du Parc trof, evenals de oude Rue des Arsilliers. Van de 1600 huizen in Malmedy werd de helft volledig verwoest of onbewoonbaar gemaakt. Van de bevolking raakten enkele honderden mensen gewond en stierven er maar liefst 202, waaronder enkele tientallen vluchtelingen die op de vlucht waren geslagen voor de Duitse opmars. Om alles nog erger te maken, verloren ook ten minste 100 Amerikaanse militairen het leven terwijl de indringers op afstand van Malmedy bleven, ondanks Otto Skorzeny's pogingen op 21 december om de stad in te nemen.