HMS Vernon

HMS Vernon diende sinds 1876 als drijvende basis van de kustvestiging in Portsmouth. Vanaf het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog fungeerde HMS Vernon als torpedoschool voor de Royal Navy (Britse koninklijke marine). Later werden er ook anti-onderzeebootmijnen ontwikkeld en werd de opleiding voor marineduikers er ondergebracht. Het personeel van HMS Vernon maakte de eerste Duitse magnetische mijn onschadelijk en ontwikkelde passende tegenmaatregelen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Portsmouth onderworpen aan uitgebreide luchtaanvallen. Hierdoor moesten veel van de afdelingen worden verplaatst naar veiligere locaties, zoals de Roedean School in Brighton, Havant, Purbrook en Stokes Bay. 

Ondanks de evacuatie werden sommige operaties en trainingen op HMS Vernon voortgezet. Veel van de uitgevoerde experimenten waren van invloed op de uitvoering van D-Day en vormden later een inspiratiebron voor verdere ontwikkelingen op het gebied van mijnbestrijding. Als reactie op de vele boobytraps die rond de landingsstranden van D-Day waren gelegd, begon de duikschool specialistische duikers op te leiden die deze onschadelijk konden maken. Tijdens de voorbereidingen op D-Day was HMS Vernon de thuishaven van Task Force 'S', die op 6 juni 1944 troepen landde op Sword Beach.

Een van de twee marinetaskforces die uit ongeveer 7000 schepen bestond, arriveerde met meer dan 132.000 troepen tijdens het marine-onderdeel van de landingen in Normandië: Operatie Neptune. De Eastern Task Force, waartoe Task Force 'S' behoorde, was verantwoordelijk voor de veilige aanvoer van troepen naar Sword Beach en de daaropvolgende patrouille over de Franse kust. Onder de betrokken schepen waren de HMS Largs, HMS Locust, HMS Dacres en HMS Goathland. HMS Vernon was ook de basis voor de motortorpedoboten die veel van de grotere schepen met landingstroepen aan boord begeleidde. Deze riskante missie voerden ze uit door een beschermende barrière te vormen tussen de Duitse E-boten en de geallieerde schepen.