Verenigd Koninkrijk / Museum
Markeren
Deel
Route
Fort Nelson, dat vandaag de dag wordt beheerd door de Royal Armouries, herbergt een uitgebreide collectie wapens. Vele hiervan zijn exemplarisch voor de artillerie en het veldgeschut die tijdens de geallieerde invasie werden gebruikt. Het fort werd ook beschouwd als verdedigingswerk tegen vijandelijke aanvallen op Portsmouth Dockyard.
Fort Nelson, oorspronkelijk gebouwd in opdracht van Lord Palmerston in 1859, was bedoeld om Portsmouth Dockyard te beschermen tegen een invasie van Franse troepen. Het is een van de forten op Portsdown Hill en werd gebruikt door troepen die wachtten op inscheping tijdens de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed het dienst als opslagplaats voor luchtafweermunitie. Na de oorlog raakte het fort echter grotendeels in verval, totdat het werd aangekocht en gerenoveerd door de Royal Armouries (nationale collectie van wapens en bepantsering van het Verenigd Koninkrijk) en als museum werd geopend. Het bouwwerk is niet alleen van belang vanwege de uitgebreide collectie Britse en Duitse veldgeschut en artillerie, maar ook vanwege de diverse re-enactments en herdenkingsevenementen die er elk jaar plaatsvinden.
De geallieerde invasie bracht veel technologische uitdagingen met zich mee en vereiste een enorme hoeveelheid wapentuig om weerstand te bieden aan de Duitse artillerie op de Normandische stranden. Het museum in Fort Nelson herbergt vele voorbeelden van wapens die door de geallieerde legers werden gedragen. Tot de meest beruchte wapens van de Britse infanterie behoort het Sten-machinepistool Mk. III, de Bren-LMG Mk.I en het Enfield No.4 Mk.I-geweer. Maar het museum is misschien wel het meest populair om zijn artilleriezaal met vele verschillende voorbeelden van veldgeschut. De Tweede Wereldoorlog leidde tot de uitvinding van de 25-ponder, die kracht combineerde met zowel een opwaartse als een voorwaartse vuurrichting. Deze woog 2 ton, had een loop van 2,4 meter en een bereik van 12,1 kilometer. Een bemanning van zes man bediende het kanon, vuurde tot zes granaten per minuut af en kon het kanon op een bewegend platform draaien. Dit kanon was een belangrijk wapen tijdens de geallieerde invasie. Het combineerde kracht en bereik om de Atlantikwall en andere Duitse vestingwerken te overwinnen. Om de bepantsering van Duitse tanks te beschadigen, waren supergeladen granaten vereist. Daarom werd een mondingsrem toegevoegd die de verbrandingsgassen afvoert. Zo werd de druk op de loop verlaagd en de levensduur verlengd. Het was een eenvoudig maar essentieel hulpmiddel dat bijdroeg aan de geallieerde invasie.