Duitsland / Plaats van belang
Markeren
Deel
Route
De Moltkebrücke (Moltkebrug) is een brug die is vernoemd naar de Pruisisch-Duitse veldmaarschalk von Moltke, die lange tijd als stafchef van het Pruisische leger diende. Eind april 1945 werd het een belangrijk bruggenhoofd voor de opmars van het Sovjetleger richting de Rijksdag. De burg werd pas decennia na de oorlog volledig gerestaureerd.
De Moltkebrücke werd tussen 1886 en 1891 gebouwd en is vernoemd naar de Pruisische veldmaarschalk Helmut von Moltke, chef van de Pruisische Generale Staf en troepencommandant tijdens de oorlogen tegen Denemarken, Oostenrijk en Frankrijk. Tijdens de geallieerde bombardementen op Berlijn in 1942 werden de bronzen beelden en de lampen op de brug gesloopt en omgesmolten voor oorlogsdoeleinden.
Tijdens de Slag om Berlijn werd de brug niet volledig opgeblazen door het terugtrekkende Berlijnse garnizoen. Hierdoor konden het 79e Schutterskorps, de 23e Tankbrigade en de IS-2-tanks van het 88e Zelfstandige Garde Zware-Tank-Regiment de brug gebruiken als springplank voor hun offensief op de Rijksdag. Dit leidde tot hevige gevechten rond en op de versterkte brug op 28 en 29 april 1945. De gevechten leidden tot aanzienlijke schade aan de brug. Een deel aan de zuidkant stortte zelfs in de rivier de Spree. Er bleef echter nog genoeg ruimte over voor de ingenieurstroepen en schutters van het Sovjetleger om de brug over te steken en het bruggenhoofd aan de andere kant van de rivier veilig te stellen. Zowel de Duitse verdedigers als de Sovjettroepen leden echter aanzienlijke verliezen als gevolg van zwaar artillerie- en geschutvuur van beide kanten.
Vanwege de enorme schade werd overwogen de brug na de oorlog te verwijderen. Toch werd hij behouden en in de jaren 1980 grondig gerestaureerd tot zijn oorspronkelijke, vooroorlogse vorm. Na de bouw van het nieuwe blok van de federale regering, waaronder de nieuwe ambtswoning van de bondskanselier, in de jaren 2000 en 2010, heeft de brug zijn representatieve functie teruggekregen.