Begraafplaats Wilsnacker Straße voor de slachtoffers van oorlog en tirannie

De Friedhof Wilsnacker Straße für die Opfer von Krieg und Gewaltherrschaft (begraafplaats Wilsnacker Straße voor de slachtoffers van oorlog en tirannie) bevindt zich in het Berlijnse stadsdeel Moabit. Oorspronkelijk behoorde het tot het kerkhof van de Sint-Johanneskerk. Deze begraafplaats werd echter al in 1935 afgebroken en vervolgens als schooltuin gebruikt. Tijdens de Slag om Berlijn werd het gebied zwaar gebombardeerd en had het te lijden onder het artillerievuur van de Sovjet-Unie. Vele burgers en soldaten kwamen tijdens de gevechten of in de schuilkelders om het leven.

Circa 300 mensen, waaronder vrouwen en kinderen, werden begraven op een in eerste instantie geïmproviseerde begraafplaats. Onder de geïdentificeerde personen bevonden zich 15 politieke gevangenen en verzetsstrijders uit de nabijgelegen gevangenis in de Lehrter Straße. Zij werden geliquideerd door de SS-troepen in het park bij het voormalige treinstation Lehrter (tegenwoordig het centraal station van Berlijn). Een van hen van Albrecht Haushofer, een activist uit het verzet en zoon van Karl Haushofer, wiens geopolitieke ideeën indirect invloed hadden op de expansionistische opvattingen van Adolf Hitler. Zijn graf is het enige gemarkeerde graf dat de oorlog heeft overleefd en nog steeds op het terrein te vinden is. Hoewel het oorspronkelijk was opgezet als noodbegraafplaats, werd het terrein in 1955 door de West-Berlijnse autoriteiten omgevormd tot erebegraafplaats.