Anhalter Steg

De Anhalter Steg (Anhalter-voetgangersbrug) werd gebouwd in 2001 en verbindt beide oevers van het Landwehrkanal bij het Deutsches Technikmuseum (Duits museum voor technologie). De voorganger was een spoorbrug richting het voormalige station Anhalter Bahnhof, dat in de 19e eeuw werd gebouwd en in de Tweede Wereldoorlog grotendeels werd verwoest. Na de oorlog werd de spoorbrug gesloopt. Delen van de voormalige Marschallbrücke werden later gebruikt bij de aanleg van de Anhalter Steg. Een paar meter ten westen van de brug, bij de Trebbiner Straße, ligt de noord-zuidtunnel van de S-Bahn (lightrail).

In deze tunnel vond tijdens de laatste dagen van de Slag om Berlijn een ontploffing plaats, die leidde tot een overstroming door water uit het Landwehrkanal. In sommige Duitse verslagen, die zeer omstreden zijn, evenals in het officiële Sovjet-verhaal wordt deze gebeurtenis afgeschilderd als een Duitse wanhoopsdaad. Volgens sommige recente historische literatuur verwoestte het Rode Leger echter enkele tunnels in Berlijn om te voorkomen dat het Duitse garnizoen ze zou gebruiken voor gedekte aanvallen op de aanvoerlijnen van de Sovjet-Unie. De 2e Sappeursbrigade van het 8e Gardeleger van de Sovjet-Unie beweerde de spoortunnel naar Anhalter Bahnhof te hebben opgeblazen op 1 mei 1945, met als doel het verzet te breken van de Waffen-SS-formaties die nog onder het station vochten. Ondanks de explosie vulde het water de tunnels vrij langzaam en steeg het niet te hoog. Hierdoor konden er nog mensen op tijd wegkomen. Bovendien waren de tunnels al gevuld met gesneuvelde en dodelijk gewonde soldaten en burgers.

Hierdoor is het nog altijd niet duidelijk hoeveel mensen er daadwerkelijk om het leven zijn gekomen als gevolg van verdrinking of letsel door de explosie. Tot op de dag van vandaag wordt er gediscussieerd over de overstroming van de ondergrondse spoorweg.