De Abdij van Monte Cassino

De abdij van Monte Cassino werd gesticht in de 6e eeuw door Sint Benedictus. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vormde het een belangrijk onderdeel van de Duitse Gustav-linie. Op 15 februari 1944 werd de abdij gebombardeerd door de geallieerden, die ten onrechte geloofden dat het klooster werd gebruikt als een Duitse observatiepost. De abdij van Monte Cassino is een van de twee grootste kloosters in Italië. De abdij werd in de 6e eeuw gesticht door Sint Benedictus. Monte Cassino vormde een deel van de 161 kilometer lange Duitse Gustav-linie die de geallieerde opmars in Italië moest tegenhouden. Tussen 17 januari en 18 mei 1944 was Monte Cassino het toneel van hevige gevechten. Het klooster was niet bezet door de Duitsers, omdat het in een beschermde historische zone lag. De geallieerde bevelhebbers geloofden echter dat de abdij door de Duitsers als artillerie-observatiepunt werd gebruikt. Ondanks gebrek aan bewijs hiervoor vonden zij dat het klooster vernietigd moest worden. Op 15 februari verwoestten Amerikaanse bommenwerpers de abdij . De hele top van Monte Cassino veranderde in een rokende puinhoop. De vernietiging van de abdij was een van de grootste militaire blunders van de Tweede Wereldoorlog. De 230 Italiaanse burgers die hun toevlucht hadden gezocht in het klooster werden gedood. Na het bombardement bezetten Duitse parachutisten de ruïne alsnog . De puinhoop bleek een uitstekende verdedigingsstelling. Gelukkig was de vernietiging niet compleet. Aan het begin van de slag hadden Duitse officieren ongeveer 1.400 kostbare manuscripten en andere voorwerpen verzameld en naar het Vaticaan gebracht.

De eerste geallieerde soldaten die op 18 mei 1944 de ruïnes van Monte Cassino bereikten, waren Poolse soldaten van het 1e squadron, 12 Podolski Lancers Regiment.

Na de oorlog werd de abdij in al haar glorie herbouwd.