"The Village of Olst had now been cleared of all Germans"

De Duitse bezetters waren vastbesloten om zich niet over te geven, met name bij Wesepe, waar Canadese troepen op hardnekkige tegenstand konden rekenen. In de nazomer van 1944 hadden de Duitsers verdedigingslinies langs de IJssel opgericht, bemand door 800 Duitse burgers en lokale bewoners die onder dwang waren ingezet voor de bouw van deze fortificaties.

Net als elders konden de Canadezen rekenen op betrouwbare informatie vanuit het verzet. In Boskamp meldden enkele mensen zich bij de Canadese troepen met cruciale informatie over de Duitse posities in Olst. Jan Hoogland, een drieëntwintigjarige man, en Leendert Immerzeel, bijna drieëntwintig jaar oud en afkomstig uit Kamerik, boden zich aan als gidsen. Hun verkenningstocht op de nacht van 12 op 13 april 1945 liep echter slecht af. Hoogland en de twee Canadese militairen werden gevangengenomen door een Duitse patrouille. Hoogland werd beschouwd als een terrorist en kreeg de doodstraf van de Duitsers. Op de dag van de bevrijding van Olst zou het vonnis worden voltrokken bij de Olsterbrug ter Heerde, samen met enkele verzetsleden uit Heerde.

Ook de tweede gids, Leendert Immerzeel, keerde niet levend terug. Bij de Koekoeksbrug stuitte zijn verkenningseenheid op een Duitse wachtpost, die onmiddellijk het vuur opende. Immerzeel en een Canadees werden dodelijk getroffen. Ondanks deze verliezen zetten de Canadezen, met name de 'B'-Company van het Canadian Scottish Regiment, vastberaden de aanval op Olst voort. Ze trotseerden artillerievuur en machinegeweersalvo's, waarbij Korporaal Wilfred Paradis zich onderscheidde door moedig het initiatief te nemen, Duitse posities uit te schakelen en uiteindelijk Olst op 13 april 1945 te bevrijden. Voor zijn heldhaftige daden ontving hij de Nederlandse onderscheiding, de Bronzen Leeuw.

Rond het middaguur tekende majoor English een eigenhandig geschreven document: 'To whom it may concern: The Village of Olst had now been cleared of all Germans'. Wat er daarna voor de Canadezen op Overijssels grondgebied volgde, was nauwelijks meer dan een geënsceneerde colonne-oefening. De weg lag open, maar het landschap was doordrenkt van de nasleep van oorlog. Verwoeste boerderijen en ontruimde mijnenvelden getuigden van de intensieve strijd die rondom Olst had plaatsgevonden.