De verovering van het station van Delfzijl

In de duisternis kon het regiment zich positioneren, een indrukwekkende zet die hen slechts 100 meter scheidde van de imposante Duitse 10,5 cm kustkanonnen. Ondanks hevig Duits verzet en een tekort aan munitie, slaagde de B-Company, liefkozend 'the Little Joes' genoemd, erin om met steun van tanks van de "8th New Brunswick Hussars" en een rookgordijn het station van Delfzijl te veroveren. Een intens gevecht resulteerde in honderden Duitse krijgsgevangenen. In de nasleep van deze triomf werden de zich terugtrekkende Duitsers geconfronteerd met onontkoombare Canadese artillerie langs de Eems, zelfs terwijl ze probeerden te ontsnappen per schip naar Duitsland.

Het bericht bereikte de Canadese commandant dat de rest van Delfzijl snel kon worden ingenomen, waardoor A-Company werd gestuurd om posities rondom het station in te nemen. De Canadese soldaat Bill Metcalfe, een ooggetuige van deze kritieke momenten, herinnerde zich levendig de gebeurtenissen die zich ontvouwden.

Bij het bereiken van het Eemskanaal, de grens van Delfzijl, stuitte een peloton op een nieuw obstakel. Ondanks dat de verovering van het station een glimp van overwinning had beloofd, besloot een dappere groep van veertien, waaronder Metcalfe zelf, op patrouille te gaan richting het centrum. Een opening in een groot ijzeren hek, ontstaan door artilleriebeschietingen, leidde hen naar de volgende fase van hun heroïsche avontuur.

Terwijl ze zich een weg baanden naar de haven, ontmoetten ze Duitse soldaten die bereid waren zich over te geven. Metcalfe, snel denkend, ontwapende hen en liet hen langs de weg wachten, gewapend met een ongeladen geweer en een witte vlag. Dit leidde tot meer dan honderd Duitse gevangenen in slechts enkele minuten.

De patrouille ging verder, niet zonder verdere uitdagingen. Een schuttersput herbergde een aantal Duitsers die hun handen omhoogstaken, maar één schutter probeerde een laatste wanhopige aanval. Het resultaat was een kogel door Metcalfe's been, maar niet voordat de jonge Duitser zelf smeekte om overgave. Na het verzorgen van zijn eigen wond, zetten ze hun opmars voort naar de haven, waar honderden Duitse soldaten zich overgaven. Met meer dan tweehonderd krijgsgevangenen in hun kielzog trokken ze verder door Delfzijl, zelfs een Nederlandse burger werd bewapenend om de Duitse gevangenen terug te leiden naar geallieerd gebied.