Een oorlogsdans voor de aanval op Delfzijl

De Canadezen ten noorden van Delfzijl werden op 28 april afgelost door de Cape Breton Highlanders. Dit regiment was afkomstig van Nova Scotia (Canada) en was in tegenstelling tot andere infanteriebataljons niet zo lang actief in de strijd rondom de Delfzijl Pocket. Toch hebben ze in de laatste drie dagen van de Tweede Wereldoorlog veel verliezen geleden.

Op 29 april vielen de eerste slachtoffers onder het regiment toen tijdens het passeren van een colonne Duitse krijgsgevangenen een Duitser aan de kant van de weg op een landmijn trapte. Terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam, konden ze Uitwierde de volgende dag bevrijden. Hierna werden de plannen gemaakt voor de laatste slag rond Delfzijl. Het doel van de Cape Breton Highlanders was de batterij Delfzijl met zijn gevreesde 10.5 cm kanonnen. Als deze waren uitgeschakeld dan dienden ze de oostzijde van Delfzijl te zuiveren van Duitsers.

De C- Company startte om 22:00 uur met de aanval. Private Bill Metcalfe herinnert zich:

Ik zat in het 14 het peloton van de C- Company en mijn sectie leider was Korporaal Elmer Connell van PEI. Hij was in de 30, en was klein en kaal. Hij was een uitstekende frontsoldaat en een goede leider. Hij had ook een goed gevoel voor humor. Toen we in Italië gelegerd waren, zagen we een comedy film waarin Jimmy Durante speelde. Hij song hierbij tijdens een van zijn comedy acts het volgende:

(Deed zijn jas aan) Kreeg je ooit het gevoel dat je wilde gaan?

(Deed zijn jas uit) En dat je het gevoel kreeg dat je wou blijven?

(Jas aan) Ik ga!

(Jas uit) Ik blijf! En dit herhaalde hij een paar keer.

Onze sectie adopteerde dit als een oorlogsdans in voorbereiding van ons aankomend gevecht. Op 30 april overdag maakten we ons gereed om Delfzijl aan te vallen. De C- Company had de orders gekregen om langs de dijk op te rukken en de kanonnen van de Duitse kustbatterij uit te schakelen. Rond 21:00 uur maakte Elmer ons gereed voor de aanval, de oorlogsdans begon. “Ik ga!” “Ik blijf!” etc. Het was bijzonder hoe snel wij onze webbing tassen gevuld met munitie uitkregen, en weer aan kregen. Het maakte vreselijk veel lawaai en was totale onzin. Als de vijand ons had gehoord, dan hadden ze zeker verbaasd gekeken. Maar het zorgde er wel voor dat de stress verminderde!

Na felle gevechten kon de C Company de batterij Delfzijl veroveren en de kanonnen uitschakelen. Kort hierna werd het station van Delfzijl met de ondersteuning van tanks veroverd, hierbij werden honderden Duitsers krijgsgevangen gemaakt. Pas de volgende dag zou de Duitse Korvettenkapitän Wolter zich overgeven aan het Irish Regiment of Canada in Farmsum en zou de strijd in Delfzijl voorbij zijn.