​​Siracourt Bunker

Het gebouw van Siracourt is een van de spectaculairste constructies in zijn soort, met een lengte van 212 meter, een breedte van 42 meter en een hoogte van 12 meter. De gebruikte bouwmethode was het resultaat van vele overpeinzingen over wat goed had gewerkt op vergelijkbare locaties en wat er verbeterd kon worden, waarbij lering werd getrokken uit de vele bombardementen op de vergelijkbare V2-locatie in Eperlecques. In feite werd er een compleet nieuwe bouwmethode gebruikt, gebaseerd op het eerst bouwen van het dak, dat plat op de grond werd geïnstalleerd. Zodra het dak droog was, konden de arbeiders het onderste deel uitgraven.

Deze constructie was bedoeld voor FI-103 vliegende bommen, beter bekend als V1's. De locatie zou namelijk worden gebruikt voor de opslag van deze vliegende bommen. De locatie moest worden gebruikt voor het opslaan, voorbereiden en afvuren van de V1's. Het dikke betonnen dak moest de hele locatie beschermen.

Om de vliegende V1-bommen te kunnen afvuren op Engeland, in het bijzonder Londen, was het nodig om de afvuurbases te verspreiden vanaf de Belgische grens tot aan het Seine-Maritime, met behoud van ongeveer 200 km tussen de afvuurlocatie en het inslagpunt. Door de constructie van kleine, verborgen locaties te vermenigvuldigen, zouden de Duitse strijdkrachten een maximaal aantal V1's kunnen afvuren. In tegenstelling hiermee pleitte Luftwaffe Generaal Erhard Milch voor de installatie van grote lanceerbases. Na enige studie besloot Hermann Göring om zware bases en verborgen lichte installaties te bouwen. De Siracourt-bunker was verbonden met de hoofdspoorlijn van Saint-Pol naar Abbeville, waardoor V1-bommen per trein konden worden vervoerd.

Net als veel zware bases hadden de geallieerden deze ongewoon grote locaties snel in de gaten. Het gevolg was dat er veel werd gebombardeerd. In het geval van Siracourt werd de constructie al in september 1943 opgemerkt. Er werden bijna 27 luchtaanvallen uitgevoerd op dit bouwwerk en er werd ongeveer 5.070 ton aan bommen afgeworpen door de geallieerden. Het gebruik van de Tallboy bom bezegelde het lot van de constructie. In feite heeft de plek nooit kunnen functioneren en is nooit voltooid, omdat een bom het dak volledig doorboorde.