​​De bunker van Eperlecques​

Deze locatie was een strategische keuze van de Peenemünde-ingenieurs. De afstand tot Londen bedraagt maar 177 kilometer, de bunker lag dicht bij een spoorlijn en werd geflankeerd door een klifwand van 90 meter hoog.

De bouw begon in maart 1943, onder het bevel van de Todt-organisatie. Zij zetten daarvoor jonge Franse dienstplichtigen en dwangarbeiders in van de STO (Service du Travail Obligatoire). De bunker had muren van 7 meter dik en was verdeeld in drie delen, waarvan het zuidelijke gedeelte 28 meter hoog en 90 meter breed was. Hier moesten een fabriek voor de productie van vloeibaar zuurstof en voorbereidingsruimtes voor raketlanceringen komen. In het centrale gedeelte zouden maximaal 108 raketten kunnen worden opgeslagen. De V2's, die gemaakt werden in het Dora Mittelbau-concentratiekamp, werden per trein naar de bunker vervoerd.

Dankzij het verzet kwamen de geallieerden al snel achter deze plannen. De locatie werd voor het eerst gebombardeerd op 27 augustus 1943 door 185 Boeing B17-bommenwerpers van de USAAF (United States Army Air Forces). De bunker raakte daarbij gedeeltelijk beschadigd. De ingenieurs waren zich bewust van de kwetsbaarheid van de locatie en besloten een 5-meter dik, betonnen omhulsel te bouwen. Deze zogeheten 'schildpadtechniek' werd uiteindelijk gebruikt voor de bouw van de huidige bunker.

Nadat de bunker tussen augustus 1943 en augustus 1944 meermaals gebombardeerd werd, veranderden de oorspronkelijke plannen.

De locatie werd omgetoverd tot een fabriek voor vloeibaar zuurstof, om zo een ander speciaal gebouw in Wizernes (La Coupole) te bevoorraden. Dit gebouw moest het Eperlecques-complex komen te vervangen. Het bevel om de bunker te evacueren werd op 3 juli 1944 gegeven, waarna de bunker op 4 september werd ingenomen door de geallieerden.

De bunker werd in februari 1945 nog één keer door de geallieerden in het vizier genomen om de nieuwe Disney-bom uit te proberen. Deze bleef tot januari 2009 in het dak van het complex steken.

De locatie, die sinds 1973 openbaar toegankelijk is, werd in 1985 geclassificeerd als historisch monument. De bunker in het hart van het bos fungeert nu als museum met audiodocumentaires en een collectie aan authentieke uitrusting, zoals legervoertuigen en een V1-lanceringsplatform.