Nederland / Verhaal
Markeren
Deel
Route
Spier was in de oorlog één van die schijnbaar onbelangrijke Drentse dorpjes, waar het leven gewoon door leek te gaan. En dan wordt het ineens bezet door Franse para’s. De Duitse bezetter wordt de terugtocht langs de doorgaande weg door Drenthe onmogelijk gemaakt.
Op 7 april 1945 stonden de Franse SAS manschappen klaar om boven Drenthe gedropt te worden. Operatie ‘Amherst’ moest voor verwarring achter de Duitse linies zorgen. Jean Salomon Simon stapte in het 19e toestel dat opsteeg van vliegbasis Sheperds Grove in Engeland. Zijn, gevechtsgroep, zou leiding moeten geven aan alle in Drenthe gedropte para’s, ruim 700 in getal. Ze sprongen de 8e april omstreeks 02.30 uur boven Drents grondgebied. Lang niet iedereen kwam terecht waar dat de bedoeling was. Majoor Jean Salomon Simon kwam goed aan de grond, evenals de rest van zijn groep. Ze hielden zich aanvankelijk op de achtergrond, maar bezetten op de 11e april de weg in Spier. Ze groeven zich in bij de kruising bij café Ten Buur. Nog steeds is daar een horecagelegenheid.
Pauli, een van de Franse parachutisten, vertelde: “Dit verdedigingswerk bestond uit een cirkelvormig gat met een diameter van ongeveer vier meter. Daaromheen stond een muur van anderhalve meter hoogte, gemaakt van hout en aarde, die dekking moest bieden aan een stuk antitankgeschut. Maar om te kunnen vuren moest het z’n bovenkant blootgeven, dat een mooi doelwit vormde. Overal langs de weg waren mangaten. De Duitsers kwamen vanuit het noorden, liepen rechtop, zonder speciale voorzorgsmaatregelen te treffen. Campan lag in stelling met de ‘bren’. Bollo zei: ‘Je schiet op mijn bevel. Chemin en ik geven de brenschutter dekking’…
… Toen de eerste Duitsers op 50 meter afstand waren zei Bollo: ‘Vuur.’ Het wapen blokkeerde, Campan herlaadde, maar de Duitsers die hem gezien hadden sloegen terug. Het waren kennelijk para’s. Ze droegen pistoolmitrailleurs van het type Schmeisser met een buitengewoon hoge vuursnelheid. Een kogel trof de brenschutter vol in z’n hoofd. Majoor Simon die zijn wapen overnam onderging hetzelfde lot. Daarna arriveerden de Canadezen, tegelijkertijd met Duitse versterkingen die vanuit het westen het bos uitkwamen, maar die snel weer vertrokken toen zij de Canadezen zagen.”
Campan was dood. Simon leefde nog, maar overleed die avond in Hoogeveen, in een noodziekenhuis. Paumier deed later schriftelijk verslag van de gebeurtenissen in Spier. Daarin lezen we: “Ik lag naast majoor Simon, toen hij door een kogel in zijn voorhoofd werd getroffen. We lagen toen achter een verhoging. Toen hij zich oprichtte om de weg te observeren werd hij getroffen door een schutter, die zo’n 50 meter van ons af in een mangat zat. Naar ik meen is de Duitse schutter zelf dodelijk verwond door Beaude.”
Volgens ooggetuigen liep het wat anders. Mr. Cort van der Linden, voormalig burgemeester van Groningen en een andere ooggetuige zagen dat de Canadese verkenningseenheid die het dorp vanuit het zuiden naderde het vuur opende. Toen Simon omhoog kwam om hen te begroeten werd hij dodelijk verwond.