Op 22 januari 1944 landden geallieerde troepen bij Anzio. De invasie was bedoeld om de Duitse Gustav-verdedigingslinie te omzeilen en rechtstreeks naar Rome te kunnen optrekken. De operatie mislukte en de invasiemacht zat tot eind mei ingesloten bij Anzio. Op 22 januari 1944 landden geallieerde troepen bij Anzio, 62 km ten zuiden van Rome (operatie Shingle). De invasie was bedoeld om de Duitse Gustav-verdedigingslinie te omzeilen en rechtstreeks naar Rome te kunnen optrekken. De invasiemacht bestond uit 40.000 soldaten en 5.000 voertuigen onder leiding van de Amerikaanse generaal John P. Lucas. Het leger landde op drie locaties: de Britse troepenmacht landde 9,7 km ten noorden van Anzio (Peter Beach), de Northwestern U.S. Force landde in de haven van Anzio zelf (Yellow Beach) en de Southwestern U.S. Force landde bij Nettuno, 9,7 km ten oosten van Anzio (X-Ray Beach). Het aanvankelijke succes van de invasie werd teniet gedaan omdat generaal Lucas niet onmiddellijk doorstootte richting Rome. Hij koos ervoor zijn positie te consolideren, waarmee hij de Duitsers tijd gaf om de verdediging te organiseren. Zij bezetten de heuvels rond Anzio van waaruit hun artillerie elke gewenste geallieerde positie kon bestrijken. Zo zaten de geallieerden opgesloten in hun landingszone. Wekenlang viel er een regen van granaten op het strand en de haven van Anzio. Churchill verzuchtte: "Ik had gehoopt dat we een wilde kat op de kust hadden geslingerd, maar wat we kregen was een gestrande walvis." Op 22 februari werd generaal Lucas vervangen door generaal Truscott. Beide oorlogspartijen bouwden ondertussen hun troepenconcentratie uit. Zo werden aan Duitse zijde Italiaanse troepen ingezet die trouw waren gebleven aan de As-mogendheden. Het lukte de Duitsers niet om de invasiemacht terug in zee te duwen terwijl het de geallieerden niet lukte om uit te breken richting Rome. De impasse werd pas doorbroken toen de geallieerden op 18 mei bij Monte Cassino door de Duitse Gustav-linie braken.