Duitsland / Verhaal

Conferentie van Potsdam


Markeren

Deel

Route


In de zomer van 1945 werd in Potsdam, net buiten Berlijn, wereldgeschiedenis geschreven. De drie regeringsleiders van de overwinnende landen ontmoetten elkaar om de nieuwe orde in Duitsland en Europa te bespreken. Het resultaat van de conferentie werd vastgelegd in het Verdrag van Potsdam.

In de zomer van 1945 werd in Cecilienhof te Potsdam, ten zuidwesten van Berlijn, wereldgeschiedenis geschreven. De drie regeringsleiders van de overwinnende landen, Harry Truman, Winston Churchill (later Clement Attlee) and Joseph Stalin,ontmoetten elkaar om de nieuwe orde in Duitsland en Europa te bespreken. De ‘grote drie’ kwamen tot overeenstemming over de wijze waarop het bezette Duitsland geregeerd zou worden. Decentralisatie, demilitarisering, denazificatie en democratisering waren de kerndoelen. De Pools-Duitse grens zou westwaarts worden verschoven tot de Oder-Neisse rivier. Een toekomstige vredesconferentie zou dit later nog definitief regelen. Verder werd de repatriëring  onder humane omstandigheden van Duitsers geregeld, die in de door Polen en de Sovjet-Unie geannexeerde voormalige oostelijke Duitse provincies woonden. Er werd bepaald dat iedere bezettingsmacht in zijn eigen zone, zijn eigen herstelbetalingsregelingen kon treffen. Omdat de Sovjet Unie hiermee niet tevreden was kreeg ze ook herstelbetalingen uit de door het Westen bezette zones. Alhoewel Frankrijk op de hoogte werd gehouden, nam het niet deel aan de onderhandelingen. Op 7 augustus 1945 ging –met een zeker voorbehoud- ook de Franse regering akkoord met het Verdrag van Potsdam. Op de conferentie van Potsdam werd duidelijk dat het einde van de oorlog ook het einde betekende van de geallieerde samenwerking, en het begin van nieuwe conflicten. Gedurende deze Koude Oorlog waren er herhaaldelijk discussies over hoe het Verdrag van Potsdam geïnterpreteerd moest worden.

Am Neuen Garten, Potsdam, Allemagne